Valencia maraton – slik gjekk det

13 des 2022 av Rune Solheim

Då er Valencia maraton over og eg har hatt tid å fordøya litt. Både prosessen, reisa og løpet. Når eg ser tilbake på den reisa eg har hatt, er eg evig takknemleg for at eg har klara stått i det – turt å vera tålmodig, men samstundes pressa meg så mykje som eg har gjort. Det er eit bevis på at trening er den beste medisin mot det aller aller meste her i livet.

Dersom me går tilbake 5-6 månadar, då eg låg strekt på golvet med nervesmerter, var det lite truleg at eg kunne springa nokon maraton i 2022. Prolapsen har heile tida lagt premissane for treninga, målsettinga og planen i haust.

Då eg gjekk ned for telling med nyrestein to veker før løpet, var eg sikker på at reisa var over, men også dette gjekk seg til.

*Langt nede på legevakten to veker før løpet.*

Veka før avreise

Den siste veka før avreise, gjekk som planlagt med kvalitetsøkter måndag og torsdag, og kvile- og reisedag fredag. Utanom dette vart det nokre rolege, korte turar. Faktisk så la eg inn 20 x 40/20-intervaller onsdag i tillegg, men på relativt kontrollert fart.

Måndagsøkta gjorde eg ute. 5 x 1000m med 400m jogg mellom. Her skulle eg ta godt i, men likevel klara holda steget bra. Ingen planlagt fart, men forhåpentligvis litt fortare enn normalt.

Og fortare gjekk det. Eg kjente eg tok i, men 3.14-3.08-3.06-3.11-3.08 var i overkant av kva eg håpa på. Tydlegvis har eg fått opp litt fart sjølv om fokuset har klart størst på muskulær utholdenheit i oppkøyringa.

Torsdag jogga eg ned på Føyka i Asker. Her sto standardøkta mi før ein maraton på planen: 3 x (3x300m/100m). Oftast vert den gjort på mølla, men no altså ute på bana i desember.

Beina var tunge og farten var ikkje høgare enn på måndagsøkta. Likevel er dette ei økt ein berre må gjennomføra utan for mykje tankeverksemd. Verken før eller etter. Det er derfor sjeldan eg legg veldig mykje vekt på denne siste økta før avreise.

Totalt vart det 45 km dei siste seks dagane før maraton. Kvilepulsen gjekk ikkje nedover slik eg håpa, så redselen var stor for at noko sjukdom var på veg.

Det føltes som at alle rundt meg hosta, harka og naus, så det ville ikkje vore rart om noko skulle dukka opp på tampen.

*Henting av startnummer på Expo i Valencia.*

Reisedagbok

Reisa nedover starta med forsinkelse på Ryan Air sin avgang frå Torp. Men uventa god plass ved nødutgangen var fyrste teikn på at dette kom til å bli ei god helg.

På flyplassen traff eg Luke Campbell, ein australienar busatt i Trondheim. Han hadde plan om raskare maraton enn meg, og klarte seinare i helga ny pers. Den gamle var på herlege 2.29.59.

*Tok ingen sjansar på flyet. Omtrent den einaste med munnbind.*

Me tok felles taxi frå flyplassen i Alicante og inn til togterminalen. Der venta Knut Ødegaard, ein felles bekjent, som spring i min årsklasse. Også han hadde større planar enn underteikna denne helga. Ingen av oss hadde bestilt tog, og skuffelsen var stor då alle dei nærmaste avgangane til Valencia var fullbooka. Det enda derfor med buss, 2,5 time til Valencia. Noko som viste seg å vera ein heilt grei erstatning.

I Valencia viste det seg at AirBnB-leilegheiten eg hadde bestilt, faktisk eksisterte. Noko eg hadde bekymra meg for at den ikkje gjorde. Pris og beliggenheit var nesten for godt til å vera sant. Men der låg den. Like ved start og målgang. Med heilt fantastisk utsikt over heile byen der den låg øverst i 19.etasje.

Eg la meg tidleg og sovna rundt kl. 22. Like før midnatt vart eg vekka då Simen Næss Berge, også ham frå Asics Frontrunner, ringte på døra. Simen var stapp forkjøla, så det var perfekt med god plass, og kvart sitt soverom og bad. Skulle helsa ryka heilt på slutten?

Laurdag handla me inn godt med mat og drikke for resten av helgi, før me rusla mot Expo og utdeling av startnummer. I køen traff me på Runner’s World-bloggar André Puntervold Pereira. Han viste seg å vera like hyggeleg som bloggene hans gjev uttrykk for. Eit flott nytt bekjentskap.

André hadde også høgare målsetting enn meg, og var veldig klar på opning rundt 1.16. Dermed vart han ikkje lagt med i planane for 1.18-toget mitt. Eg fekk jobba lit ekstra med å få med Simen i toget, noko som seinare viste seg å mislukkast.

*På Expo for å henta startnummer, med Simen og fotograf André.*

Effektiviteten i Spania er ikkje heilt på høgde med til dømes den i Berlin maraton, men til slutt fekk me tak i det me trengte og kunne gå heim for å førebu dagens løpetur. Det må likevel påpeikast at smila sit noko lausare her i Spania enn i Tyskland.

Løpeturen vart unnagjort i den nydelege, langstrakte parken midt i byen. Det vart 6 km, der den eine gjekk litt raskare enn planlangt maratonfart. Vanskeleg å tolka beina, men nok ei gong, lite vits å bruka mykje tid på analyse dagen før dagen. Her var det berre å kryssa fingrar og tær fram mot start.

Den store løpsdagen

Kvelden før vart alt gjort klart. Løpsstart kl.08.15 gjev ikkje mykje tid for førebuing på løpsdagen. Me kom oss tidleg i seng etter å ha tråla halve Valencia for å få tak i ein open restaurant utan bordbestilling. Som i tillegg hadde pasta. Det enda med ein liten restaurant og ein barnemeny med Spaghetti bolognese. Heilt greit måltid, men personleg gleda eg meg meir til deileg mat etter løpet.

På natta våkna eg kliss gjennomblaut av sveitte. Det vil seia, det viste seg at klokka kun var 23.30, men eg hadde allereie sove ei god stund. Eit håndkle måtte hentast frå badet, kroppen tørkast, og eit nytt håndkle vart brukt som ekstra laken slik at eg slapp skifta på heile senga. Her måtte søvn prioriterast.

“Heldigvis” har eg opplevd det same to gonger tidlegare, natta før maraton, så eg klarte holda fatninga.

Utover natta var eg våken fleire gonger kvar time. Likevel våkna eg relativt utkvilt litt før kl. 6 på søndagen. Før vekkerklokka. Og tilsynelatande frisk.

Frukost, dusj og påkledning, så bar det av gårde til start. Kun 200–300 meter pga ypparlege booking av overnattingsplass. Klesbagen vart levert, og eg rakk litt oppvarming før eg rusla til startboksen.

Traff på Andreas Grøgaard, frå podcasten Breaking Marathon Limits, og forsøkte få med ei vogn til på 1.18-toget, men Andreas skulle vera hare for eit sub 3.00-tog.

Etter litt roping, fann eg Leif Tinus Næss. Han hadde håp om 2.35.54 og familierekord, og var den einaste sikre eg visste om i toget. Usikker på kva han meinte med kommentaren om at “eg holdt meg bra,” då eg røpa alderen min. Kanskje var han skuffa over å dela tog med eit 46 år gamalt lokomotiv? Men etter ein highfive stilte me side om side ved start. Eller det vil seia eit stykke bak start.

Starten gjekk og me brukte 7-8 sekund før me passerte startmatta. Klokka vart satt i gang.

Det var vanskeleg å koma seg skikkeleg fram. Det vart rett og slett ein kamp for å overleva og holda seg på beina. Effektiviteten frå 10-felts motorveg ut frå start i Berlin, var erstatta av vill kamp på 2-3 felt her i Valencia. Fyrste kilometer gjekk på 3.47 og fem sekunder bak skjema. Likevel til å leva med og kanskje fornuftig. Leif hang rett bak.

Raskt starta augo å leita etter gode grupper som ein kunne hengja seg på. Eit tomannstog vert litt for lite i lengden.

Leif såg eg ikkje meir til etter fyrste drikkestasjon. Men han sprang veldig bra og kom like bak i mål. På solid pers, og fortsatt motivasjon om å slå familiepersen neste gong. Noko eg er sikkert på at han klara.

Fyrste 5 km på klokka gjekk på 18.32 på klokka, altså 2 sek bak planen og 3.42 min pr km. Eg hadde med 7 Maurten-gels og starta på planen med å ta ein del kvar femte km. Eg kan allereie røpa at planen vart nesten utført til punkt og prikke. Kun med eit overhopp ved 30 km.

Neste 5 km gjekk på 18.25 og eg fann ei fin gruppa som holde jamn fart. Faktisk så kjentes det veldig behageleg å liggja litt raskare enn den planlagte 3.42 pr km. Tredje 5 km gjekk farten litt ned att til 18.30, men fortsatt omtrent på skjema.

Mi bekymring var at klokka byrja pipa stadig tidlegare før den faktiske km-skiltinga. Ikkje unormalt sidan ein sjeldan klarar springa på den blå linja som viser korteste veg til mål.

Den fjerde 5 km gjekk på 18.22, men eg skjønte halvvegs at eg låg litt bak skjema til sluttid på 2.36, sjølv om eg sprang raskare enn planlagt. på grunn av litt mykje sikksakk-løping.

Etter ikkje å ha turt auka farten tidlegare, bestemte eg meg for å springa i frå den trygge gruppa. Neste 5km gjekk derfor på 18.16 og 3.39 i snitt. Totalsnittet på klokka viste 3.41, men passeringane vart stadig litt lengre unna. Etterkvart bestemte eg meg for å ikkje vera så oppteken av sluttida. Om det vart 2.34, 2.35 eller 2.36 var ikkje så nøye. No sprang eg faktisk eit maraton etter eit elendig år. Ei herleg kjensle sidan det gjekk så greit. Så eg lot vera å rekna på forskjellen på klokka og løypemerkinga. Ei herleg avgjersle, og eg kunne verkeleg gå inn i mi eiga boble og jobba på vidare.

18.22 og 18.11 på dei neste to 5km. Heile tida jakt på nye gode ryggar. Men samstundes også nokre ryggar som måtte sleppast forbi. Utan den heilt siste viljen til å grava djupt, men med ein eufori som følgje av ein fungerande kropp. I ettertid viste det seg at André hadde opna rolegare enn planlagt, hatt litt magetrøbbel, og passerte meg ein eller annan plass rundt her i løypa. Hadde eg vist dette, så kanskje eg hadde forsøkt hengt på.

Den siste heile 5km gjekk på 18.22 og i tillegg var det meir saft til ein ok spurt. Nestsiste km på 3.41 og siste heile km på 3.37. Før siste 550meter gjekk på 3.21 snitt på det blå tartandekket inn mot mål. Det hjelp tydelegvis med nedtelling kvar siste 100m.

I mål på 2.36.04 offisielt og 5 sekunder bak draumemålet om sub2.36. Akkurat då kunne eg ikkje brydd meg mindre. Eg hadde sprunge eit jamnt løp, med negativ splitt. Og det viktigaste; ryggen holdt heile vegen. Kven hadde trudd det tidlegare i år?

Etter målgang vart det ein miks av løpeprat med dei norske ein traff på, og eit forsøk på å holda seg nokolunde varm før ein kom seg heilt til bagasjedrop.

Alle ein møtte på var ivrige i praten. Enten fordi mål var oppnådd eller fordi ein hadde forklaring på kvifor det ikkje heilt vart som planlagt.

Alle meir eller mindre fulle (eller tomme) på adrenalin, endorfiner, krefter og næring. Akkurat slik det skal vera etter målpassering av eit maraton.

For det er faktisk ikkje slik at menneskekroppen er laga for å springa 42,2 km så fort den klarar.

Men dette viser at det meste går an. Viss vilja er der. Viss ein legg ein god plan. Kan alle klara det ein set seg føre. Det treng ikkje vera eit maraton. Men det kan vera DITT “maraton”. Noko du verkeleg har lyst å få til. Noko du kan tenkja deg å jobba hardt og målretta mot. Noko du vil grava djupt for å få til. Så kvifor ikkje laga ditt eige mål for 2023?

Takk for følgjet på denne reisa! Håpar du har kosa deg og kanskje plukka opp nokre tips.

No er det litt kvile og så startar reisa mot Paris Maraton 2. april 2023.

Ha ein aktiv omg hyggelig desember!

Ukategorisert

Valencia, her kjem eg

av Rune Solheim

Så er det fyrste søndag i advent og kun ei veka att til starten går på Valencia maraton. Fleire hundre nordmenn skal nedover, og mange har lagt ut treninga på Strava. Her vert det truleg spennande maratondebuten frå EM-helten Zerei Kbrom Mezngi, nytt rekordforsøk frå Kristian Ulriksen frå “I det lange løp” og forsøk på persar og ulike sub-forsøk frå oss andre som stiller til start.

Treninga er no unnagjort og det gjenstår ei veka med nerver og mental trening. Kroppen skal no kvila seg i storform, noko som ikkje er så enkelt som det høyres.

Dette er både den beste og verste tida i ein maratontreningssyklus. Det er veldig godt å slippa knallharde økter og mengder av kilometer. Det er deilig å sjå at kvilepulsen synk.

Men det er grusomt å kjenna på kjensla av at ein burde ta ei hard økt til. Berre ei til, slik at formen vert endå litt betre. Men likevel måtte klara å stå i det og overbevise seg sjølv om fakta:

Du har gjort jobben og ingenting er betre enn å kvila. Sjølv om beina kanskje kjennes blytunge ei veka før løpet. Slike kjensler er heilt normalt.

Dei to siste vekene

Forrige blogg slutta med ei bekymring kring ryggen. Ikkje prolaps-bekymring, for det var ingen nervesmerter. Men likevel ein ryggstrekkar som kjentes uforklarleg støl og smertefull.

Inn mot det som skulle vera den siste harde treningsveka, vart det løpefri søndagen. Og måndagen. Og tysdagen. Utover tysdagen tiltok smertene i ryggen og kvalmen kom som kasta på. I løpet av kort tid gjekk det frå å vera “støl” muskulatur tll at eg hadde problem med å stå oppreist, var kvalm og mangla kraft.

Dagen fortsatte i ambulanse (utan blålys) til legevakta, sterke smertestillande, overvåkning og mistenkt nyrestein. Eg vart godt ivareteken og va heima før dagen var omme.

Takk til hyggelege ambulansepersonell og ansatte på legevakta, som ga god smertereduksjon og tryggheit!

*Godt å ha løparkollegaer og gode folk i helsetjenesten*

Veke 10

Dagen etter kjentes kroppen tilnærma normal, og eg testa ei roleg 2-timarsøkt på mølla. Utan smerter og med ein kropp som virka mottakeleg for trening.

Eg tok derfor sjansen og hoppa på ei kontrollert mølleøkt med 40 x 45/15sek på torsdagen. Fart frå maraton og ned mot 5km-fart.

Beina var ok og ryggen var heilt fin. Men det beste av alt, var den mentale boosten etter økta. Vissheita om at lite var unormalt med ryggen, og at eg slapp unna med tre løpefrie dagar.

Fredag vart det motbakkeøkt på mølla, for å unngå høg fart og stor belastning på kroppen. 6 x 6min på 5%. Lett progressivt. Igjen ok kjensle og mental boost etterpå. Noko som resulterte i ein langtur laurdag. I kontrollert fart, men litt flytfart dei fyrste 15km, og roleg løping heim dei siste 15km.

Totalt for veka vart det 3-4 mil mindre enn planen, men 106 km. Kanskje ikkje altfor mykje skade hadde skjedd? Det vert likevel spennande å sjå utslaget på mindre mengde denne og forrige veka.

Normalt skulle desse to vekene vore dei med mest mengde i heile planen min. Slik at effekten av taperinga skulle bli endå større.

Hvilepulsen gjekk ned som følgje av nokre kviledagar i starten på veka.

*Flott haustver for langtur. Foto: Sylvain Cavatz*

Veke 11

Denne veka har eg teke som den har kome. I skrivande stund manglar eg dagens rolege tur, men planen er 12-14 rolege km ute. Noko som gjer at eg havnar rundt 85-90 km totalt denne nest siste veka.

Normalt sett forsøker eg droppa til 65-70 % av den siste harde veka. Denne gongen vert droppet noko mindre, som følgje av to unormale veker i forkant.

Måndag hadde eg 8×1000 m på mølla heima. I god fart, med litt lengre pausar mellom enn vanleg.

Det er viktig å opprettholda fart på kvalitetsøktene i ein slik taperingfase. Men normalt sett halvera eg mengden på kvar økt og utvidar pausane noko.

Dette gjer eg for å redusera totalbelastninga på økta. Det er viktig at ein ikkje slepp opp for mykje, for då vert beina ofte litt sløve på løpsdagen. Så behold god intensitet når du fyrst spring.

Onsdag rekna eg som fyrste skikkelege dag av nedtrappinga. Eg sprang 20 x 45/15 på mølla på jobben. I frå maratonfart med auke 0,2km/t kvart drag.

Ei økt som har vore med meg sidan eg starta å springa for omslag 15år sidan. Den er lett å gjennomføra på mølla. Ein kan springa den med høg fart, på grunn av korte drag og pauser som vaskar ut det som måtte kome av mjølkesyre. Beina er ofte veldig gode dagen etter denne økta.

Laurdag kledde eg godt på meg og gjennomførte 5×2000 m ute i regn og vind. Farten var rundt halvmaratonfart og pausane var 400 m roleg løping. Eg måtte jobba godt på, men slik skal det kjennast ei veka før start. Økta bør ikkje gå altfor lett. Det er meir faresignal viss ein kjenner på veldig gode bein på denne tida av nedtrappinga.

Neste veka

Som sagt er no den fysiske jobben gjort. No handlar det om å kvila, men likevel røra på beina. For min del i denne taperinga, vert det ei økt med litt fart i morgon (måndag), og på onsdag.

Fredag er avreisedag og løpefri. Mens laurdag testar eg forhåpentligvis dei to fyrste km av løypa i den farta eg har plan om.

Men kva er i grunn farta?

Målet

Etter fleire rundar med meg sjølv, gjekk eg frå mål om sub 2.40 til 2.38 tidlegare i perioden. Treninga har stort sett gått etter planen og kroppen har svara bra. Kanskje burde eg hatt 1-2 endå lengre langturer, men eg har valgt å avslutta dei gongene eg har hatt lyst på lengre. Dette for å minska slitasjen på ein (gamal) kropp.

Etter endå fleire rundar med meg sjølv, har eg enda på at eg går for sub 2.36 neste søndag.

Vanlegvis set eg høgst oppnåelege mål, men før eller seinare må ein sikta litt høgare. Uansett er det for meg ein seier å stilla til start etter alt kroppen har vore gjennom i år.

Løpet

Sub 2.36 krev ein opning rundt 1.18, og utover er planen å bruka så lite krefter som mogeleg, så lenge som mogeleg.

Så til dei som spring i same gruppe: Det vert lite drahjelp frå meg.

Men i eit maraton veit ein aldri. Det er kanskje betre å springa litt raskare i ei stor gruppe, enn å liggja i planlagt fart ålaina.

Løpet vert derfor ofte til undervegs. Men ein ting er sikkert; Eg kjem IKKJE til å opna for hardt. Uansett. Håpar eg.

Meir maratonførebuing

Eg kunne skreve side opp og side ned om førebuing til dette løpet, men det får heller koma seinare.

Er det derfor noko du er nysgjerrig på i forhold til eit maratonløp, er det berre å ta kontakt med ptrune på Instagram eller på heimesida mi.

Eg skriv gjerne flere maratonrelaterte innlegg her, eller følgjer deg tettare opp dersom du treng det.

Men hugs å ikkje gå i fella med FOR MYKJE, FOR FORT, FOR OFTE

Valencia, ver snill med meg!

Se dette innlegget på Instagram

Et innlegg delt av Rune Solheim (@ptrune)

Ukategorisert

Då kan nedtellinga starta

av Rune Solheim

I skrivande stund er det under tre veker att til årets einaste løpemål, og min fyrste maraton på over to år. Om 20 dagar går starten på Valencia maraton. I akkurat passe temperatur, med supre bein og ein rygg som spelar på lag frå fyrste meter.

Eg starta for 9 veker sidan med eit mål om sub 2.40. Etter 6 veker trening, tenkte eg at det måtte vera mogeleg å springa under 2.38. No sit eg her og drøymer om eit nytt løp under 2.36.

Nesten i mål

Eg har sprunge fem maraton etter fylte 40 år, og alle har vore under 2.36. Det er difor naturleg å gå for dette også 4. desember.

Eg er rutinert. Eg ser at formen er stigande. Og eg veit at eg ofte set litt for lite hårete mål. Så denne gongen legg eg lista noko høgare.

Dei tre siste vekene har eg trena godt. Det har vorte bra med mengde, og godt gjennomførte nøkkeløkter. Eg har hatt greie bein, sjølv om mengden har vore meir enn på 2-3år. Ryggen har holdt ganske bra. Faktisk nesten heile vegen.

Planen

Planen for perioden var å fortsetja å strekkja strikken og få mange kilometer i beina. I tillegg skulle farten aukast bittelitt, og innhaldet på kvar økt skulle verte litt større.

Dei to fyrste vekene i denne perioden, fulgte eg planen heilt nøyaktig. Forrige veka justerte eg eit par av øktene, for å beholde motivasjonen, gjera noko litt annleis, samt redusera risikoen ved veldig høg fart.

I tillegg oppsto nokre utfordringar inn mot siste helg. Dette kjem eg tilbake til.

Veke 7

Denne veka vart det ei fartsøkt beståande av 7 x 1000 m på mølla. Farten var progressiv og tilsvara omtrent frå 10-kilometerfart til 3000-meterfart. Innimellom vart det 400 m jogg.

Eg kom ut av økta med ganske bra bein, så dagen etter la eg til 20 x 45/15 på same mølla. Dette er som sagt ei økt eg har brukt heile “løpekarrieren”. Den er veldig fin for å sjekka korleis farta er.

Laurdag 29. oktober hadde eg bursdag og hadde ynskja meg 2 timar til ei kvalitetsøkt. Så det vart rett ut etter frukost. Dette veit eg kan vera utfordrande for mange. For min eigen del fungerar dette som regel bra.

Økta som vart gjennomført var 6 x 3 km med 1 km flyt mellom. Planlagt fart vart fulgt og kvart drag vart sprunge rett rundt 11 minuttar, mens “pausekm” låg rundt 4min. Totalt vart økta 23 km med 3.46 min pr km som snitt. Altså rundt farta som kreves for mitt dåverande mål.

Totalen for veka vart 133 km og det vart ein halvlang langtur på 25 km i tillegg til desse nøkkeløktene.

Veke 8

Veka starta med å klinka til med ein rask langtur. I grunn litt tett på laurdagsøkta, men no var det slik at måndag var den beste dagen å få gjort økta.

På denne raske langturen sprang eg fartsleik der eg veksla kvar km. Ein km i maratontempo, neste km omslag 15 sekunder rolegare. Det enda med 32 km med snitt på 3.51 min pr km. Ei god kjensle og ganske greie bein.

Slike økter er god trening fysisk og mentalt før eit maraton. I ettertid viste det seg også at avstanden mellom desse to lange, harde øktene, hadde vorte stor nok. Iallefall i dette tilfellet. Pass likevel på at du legg slike økter med større mellomrom viss du har høve til det.

Onsdagen denne veka la eg inn ei 6 x 6 min bakkeøkt på mølla på jobben. Stigning på 5 % og lette progressive intervaller.

Poenget var å få ein del minuttar med godt arbeid, utan altfor stor belastning pga stor fart. Til tider elskar eg slike økter, både som terskel, men også som v02max-trening. I dette tilfellet var det nok meir terskel.

*Det vert så fine mønster på slike økter*

Laurdag vart vekas tredje kvalitetsøkt sikra på mølla heima. Det var 10 x 3min rundt 5km-fart. Eg hang såvidt med, men kom meg gjennom tilslutt, sjølv om Sara (6 år) lurte på om alt sto bra til på slutten.

Veka inneholdt også to halvlange turar på henholdsvis 21 km og 22 km. Sjølvsagt i tillegg til fleire rolege turar innimellom. Totalen for veka vart 142,5 km og beina spelar fortsatt på lag.

Veke 9

Dette var ei veka der det skulle vore eit par økter med veldig høg fart, i følgje planen eg har satt opp.

Etter forrige fartsøkt, fann eg ut at eg ikke ville strekkja strikken lengre på fart. Derfor endra eg planen litt. Seks raske 1200 m, vart bytta ut med motbakkeøkt, og så la eg til ei kortintervalløkt med stor mengde frå maratonfart.

Måndagen starta med 8 x 5 min på 10 % stigning på mølla. Her delar eg opp økta til 60-40-60-40-60-40sek. 60-sekundane spring eg moderat hardt og 40-sekundane spring eg ganske hardt.

Her vert pulsen fort ganske høg, mens slitasjen på beina ikkje vert så stor som ved raske 1200 m. Dette fungerer iallfall betre for meg. Her vart det 40 min med god intensitet og eg kom godt ut av økta.

Onsdag bestemte eg meg for å ta 40 x 45/15 får maratonfart til 5-kilometerfart. Ei økt med godt tempo i beina etterkvart, men lite mjølkesyre.

Her auka eg farten med 0,1km/t i 20 drag og snudde farten halvvegs og minka 0,1k /t på kvart av dei siste 20 draga. Nok ei gong grei gjennomføring og godt nøgd mentalt etter økta.

Torsdag passa det seg slik at eg kunne ta den siste kvalitetsøkta denne veka. Den har eg grua meg til ei god stund. Igjen litt tett på onsdagsøkta, men eg visste at helga var ganske fullbooka, og gjekk for denne løysinga.

Eg starta i Larvik med fleire backup-planar i hovudet. Men då eg kom tilbake til Tønsberg, hadde eg fulgt hovedplanen og tilbakelagt 2 km oppvarming + 7 x 3 km med 1 km flyt mellom + 4 km flyt heilt heim.

Totalt 33 km med 3.49 min pr km snitt. Kroppen var godt sliten, men med mindre trening i kroppen kunne eg nok fint sprunge dei 9 siste km på same snitt eller litt raskare. Dette tilsvarar rundt eit maraton på 2.40 , og viser at formen er stigande og på rett veg.

No må det seiast at eg måtte ta 2-3 korte stopp pga hold, på denne økta. Hold er noko som eg veldig sjeldan opplever, og eg kan ikkje peika på kvifor det skulle dukka opp på denne økta heller.

Fredag var beina ganske slitne, men eg stabba meg rundt ein liten 14km roleg tur. Også her sleit eg med hold, spesielt i starten.

I helga var det planlagt litt jobbing på hytta på Vestlandet, så det skulle kun løpas eit par rolege turar, aller helst i terrenget. Laurdag morgon kom eg meg tidleg ut og sprang ein fin 12 km på ganske gode bein. Men eg kjente litt ubehag i ryggen, noko som tiltok utover dagen. Søndag gjorde ryggsmertene til at eg måtte droppa løpetur. I tillegg var eg ganske dårleg arbeidshjelp på hytta, men det er no ein annan sak.

Totalen for veka vart dermed kun 110 km, noko lågare enn planlagt. Men inga krise. Sjølv om det sit langt inne å droppa økter, er eg ganske sikker på at eg kjem betre ut av å droppa søndagens økt enn å gjennomføre den.

I dag, måndag, er ryggen på langt nær betre. Det ser dårleg ut med tanke på løping i dag. Så får me sjå om nokon kan fiksa dette i morgon eller utover veka. Heldigvis kjennes det ut som noko muskulært, og det er ingen nervesmerter pr no.

Alternativ trening i perioden

Eg har fått til to tunge styrkeøkter totalt, samt nokre jobbrelaterte økter der eg har fått jobba med sete- og kjernemuskulatur. Då gjerne med minibands og sklimatter. I tillegg er eg på farta heile tida, så belastninga er meir enn høg nok.

Kvilepulsen har vore jamnt rundt 35 slag i snitt, med nokre dager med endå lågare målingar.

Kva no?

Planen dei siste 3 vekene er å trena det eg klarar denne veka, for deretter å byrja sleppa opp på treninga dei siste 10-12 dagane. Då vert det mindre mengde. Det vert like stor fart på kvaliteten, men ikkje like mange drag, og kanskje litt lengre pause mellom.

I tillegg kan det dukka opp både ein og to fridagar den siste veka. Meir om dette kjem i neste blogginnlegg om Valencia. Så får me også sjå korleis kroppen er dei neste dagane.

*Litt betenkt, men med trua fortsatt*. *Foto: Sylvain Cavatz*

Ynskjer deg ein god treningsperiode framover! Gje eit hint om du ynskjer ein nytt innlegg med styrkeøvelser for løparar. Du finn meg på Instagram og Strava.

Se dette innlegget på Instagram

Et innlegg delt av Rune Solheim (@ptrune)

Mvh @ptrune

Ukategorisert

Halvvegs til Valencia

av Rune Solheim

Då er dei tre neste vekene unnagjort av 12-vekersprogrammet mot Valencia. Dermed er eg halvvegs og det er kun 4 tøffe veker att til å byggja formen før nedtrappinga. Dei to siste vekene skal eg berre “kvila” meg i form – og grua meg.

Eg vel fortsatt å skriva ganske detaljert kring øktene eg har gjort. Dette for at det skal vera enkelt å samanlikna med eigen trening og fart.

MEN, hugs at løping skal og bør vera enkelt. Eg brukar lengre tid på å gå gjennom øktene no når eg skal skriva om dei, enn når eg legg planen.

Hugs også at det ikkje finnes ein fasit, og at økter kan gjennomførast på ein annan måte enn planlagt. Eg meinar det viser styrke viss ein klara justera økter undervegs, enn viss ein pressar gjennom økter uansett.

Kontinuitet slår fortsatt alt anna. Over tid får ein meir kontinuitet ved å trena kontrollert enn å trena for hardt.

Planen

Desse tre vekene var fokus på å springa noko meir enn dei tre tidlegare vekene. Det skulle likevel vera relativt lystbetont. Akkurat kor mange kilometer det vart, var ikkje så nøye, men beina kunne godt kjennast litt tunge innimellom.

På tross av dette skulle det ikkje gå utover kvalitetsøktene. Farten skulle fortsatt aukast litt kvar veka, mens mengde på innholdet på dei harde øktene, skulle vera litt større enn tidlegare i programmet.

Utover dette skulle eg ta ein dag av gangen og justera der det var naudsynt. Så kan du jo avgjera om eg lukkast.

Veke 4

Denne veka starta med ein moderat rask (4:13 i snitt) langtur på 32 km. Fin følelse og bittelitt progressiv.

Kortintervallane denne veka var fortsatt ein miks av 200 m og 400 m. I litt høgare tempo enn sist veka. Økta, 6 x (200/200 m + 200/400 m + 400/200 m), vart gjort på same mølla på jobben i Asker. Fortsatt kjennes fartsauken kontrollert. Økta var gjort på onsdagen.

Planen på langintervall var 10 x 1000 m i overfart denne veka. Dette bytta eg ut med 15 x 4 min, med snittfart rundt ønska maratonfart i Valencia. Altså litt lengre drag enn 1000 m. Eg starta raskt og gjekk ned 0,1 km/t i fart pr drag.

Økta vart gjennomført på mølla heima. Ei økt med stor mengde og fantastisk mental følelse når ein er ferdig. I periodar har eg køyrt ei slik stor økt i veka. Tanken er å få stor mengde rundt maratonfart. Den kan varierast med lengden på draga også.

Søndagen vart det høve for ny langtur Larvik–Tønsberg. Planen var å springa på følelse og ta det som det kom. Ryggen var noko stiv i starten, truleg pga 3 timar med bæring og sjauing rett før.

Eg starta relativt roleg og kontrollert, men måtte skru opp farten for å rekka toalettbesøk på ein bensinstasjon langs ruta. Rakk det akkurat. Etter den korte do-pausen, bestemte eg meg for å la beina bestemma tempo.

Det gjekk litt og litt fortare, og då slår ofte konkurranseinnstinktet inn. Økta vart avslutta med eit par km under halvmaratonfart. Snittet på 4:03 min/km vitna om at det hadde vore ei god økt.

Mot slutten var freistinga stor for å fullføra ein maraton sub 2.50, men eg klarte gje meg etter 33,5 km. Dermed risikerte eg mykje mindre enn viss eg hadde pressa dei siste 8–9 km i halvraskt tempo. Ikke alltid lett å vera fornuftig når det flyt godt på. Men eg meinar fortsatt at det er viktigare med å ha kontroll, enn å få ei strålande Strava-økt.

Totalt denne veka vart det i overkant av 143 km, og eg kom relativt godt ut av den siste harde langturen på tross av litt stiv rygg nokre dagar etter.

Veke 5

Fartsøkta denne veka besto av 12 x 400/400 m på onsdag. På same mølla. Med progressive fart. Snitt litt raskare enn forrige veka. God følelse sjølv om eg var litt stiv i ryggen eit par dagar etter den søndagens langturen.

Same dag vart det også ei roleg kveldsøkt på 15 km på mølla.

Når det gjaldt langintervall denne veka, sto det 5 x 3 km med flytpause på planen.

Ei krevande økt, både fysisk og mentalt. Eg følte eg trengte nokre dagar pause etter forrige økt (onsdag), så planen var å gjennomføre økta på laurdag.

Vermeldinga, derimot, sendte meg ut på økta fredag. Med tanke på at det skulle vera bursdagshelg i heimen, så passa dette i grunn bra logistikk messing. Men eg var rimeleg usikker på beina då eg starta.

På ei slik økt forsøker eg springa fyrste 3 km kontrollert. Så også denne dagen. Likevel viste klokka litt raskare fart enn planlagt.

Dette kan slå begge vegar, men sidan beina kjentes betre enn frykta, brukte eg same taktikk på andre 3 km. Flytpausen mellom hadde gått veldig fint, rett under 4-blank.

Utover økta hadde eg bra kontroll, sjølv om den fjerde 3 km var ganske hard, med litt ugunstig vind.

Igjen kom lysta til å springa 2 ekstra km for å få ei god halvmaratontid. Igjen klarte eg å følgja planen og avslutta som planlagt etter 19 km. Snittet pr km på alle dei raske, var 3:41–3.42 og pausane ganske nøyaktig 4-blank.

Følelsen var veldig god, både fysisk og ikkje minst mentalt.

Langturen denne veka vart veldig roleg. Mykje fordi den havna mellom intervalldagane. 31 km på 4:31-snitt. Likevel ei viktig muskulær økt, spesielt med tanke på at det var dobbeltøkt dagen før.

Totalt for veka vart det 116 km inkludert ein løpefri dag på bursdagsfeiringa til Nora (11 år). Bursdagsfeiringa vart også ein suksess.

Veke 6

Veka starta med ein kort langtur måndag. I tillegg vart det to langturar på mølla mens eg såg fotballkamper. Onsdag (27km) og søndag (25,5 km). Desse vart ekstra tunge ettersom favorittlaget ikkje presterte særleg godt.

Når eg brukar fotball som tidsfordriv på desse mølleøktene, spring eg alltid roleg. Eg varierer fart kvart minutt. Enten 0,1 eller 0,2km/t opp eller ned i fart kvart minutt.

Dermed føler eg at tiden går noko fortare. To timar på mølla er uansett krevande, så det er greit å finna måtar å gjera det meir utholdelig. Møllekamp er også ein måte på å “spara” inn tid for familien. Kampen skal jo som oftast sjåast uansett, og då er det like greit å leggja løpeturen samstundes, i staden for i tillegg.

Fartsøkta denne økta var i programmet endra til 1200-metersdrag. Eg hentar inspirasjon til desse fartsøktene frå eit 5-10 km program av Jack Daniels, ein kjent løpetrenar.

Derfor er det ofte referert til miles og baneøkter. Eg syns likevel det fungerer utmerka på tredemølla. Her er det lett å ha kontroll på fart. Både innad i økta og over tid.

Denne økta var 6 x 1200 m med god pause mellom. Dermed kunne farten vera høg og det vart ikkje så ulikt ei fartsøkt. Eg valgte å springa denne progressivt på den raske mølla på jobben på tysdag.

Onsdag fekk eg lagt til ei kort fartsøkt på 20 x 45/15 på same mølla. Den viste at farten nærmar seg farta eg hadde for nokre år sidan. Men litt vanskeleg å samanlikna, då eg sjeldan sprang 45/15-økt på nettopp denne mølla. Økta gjekk progressivt med 0,2 km/t auka pr drag. (16-19,8 km/t).

Fredag fekk eg lurt meg til ei 10 x 1000 m økt med 300m jogg mellom. Sara (6 år) var heima frå skulen heile veka, men var snill og lot meg trena ein time på mølla.

Farten var nok frå 10km-fart og nedover. Likevel kjentes den ok, og eg rakk akkurat gjennomføre, før eg skulle på samling med delar av det norske Asics Frontrunner-teamet. Eg vart så heldig å blir ein del av denne flotte gjengen i februar. Dette var likevel itt fyrste møte med ein teamet pga at eg måtte droppa samlinga tidlegare i år pga ryggproblem.

Laurdagen fekk me med oss eit flott Park Run-arrangement i Tøyen Parken.

Der stilte frivillige opp, slik at nærmare 100stk, unge og gamle, kunne springa eller gå 5km på tid. Eit flott tiltak som finnes fleire stadar i Norge og utlandet. Sjekk gjerne ut http://www.parkrun.no og delta. Det kan verkeleg anbefalast.

For min del vart det litt harejobbing for @tanjacg som sprang sin raskaste 5km på ei god stund. Litt motvillig og spontant bestemt. Løypa var ganske kuppert med rundt 90 høgdemeter totalt.

Totalt denne veka vart det 146 km på ok bein. Ingen tur over 30 km, men tre turar over 20 km erstatta langturen.

Anna trening

Eg har desse tre vekene hatt noko færre onlineøkter for Naardic, men likevel vert det i snitt tre slike økter i veka.

Dei fleste av desse øktene inneheld minibands og sklimatter, så då får eg gjort ein del av øvelsane eg likar best i forhold til løping. Minibands og sklimatter er utmerka utstyr som ikkje tek stor plass, men som er super effektive viss dei vert brukt på rett måte.

Eigen styrketrening har eg fått til ei gong i veka. Kanskje ei økt for lite, men tida har ikkje strukke til. Sjølv om det er viktig å holda kontinuiteten på styrken, er ikkje dette verste perioden å ha litt færre økter med tunge vekter. Så prioriteten vil også vera mengde og kvalitet på løpinga dei neste tre vekene.

Hvilepulsen er fortsatt stabilt på 35 slag i snitt i veka, og ligg noko lågare enn tidlegare ein del dagar.

Dette tolkar eg som at det endå ikkje er for mykje trening og at kroppen respondera som den skal på trening.

Så er eg spent på om eg klara holda meg frisk dei neste tre vekene. Eg kan gjerne ta ein rusken hals nest siste veka før løp, men ikkje i denne fasen av oppkøyringa.

Ukategorisert

Har du kome i gang med styrke no?

av Rune Solheim

Her er nokre styrkeøvelser til dykk som vil ha ein større øvelsesbank å ta av.

Så kjekt å registrera at forrige innlegg, om enkel styrke for løping, vart så godt motteke. Vil samstundes minna om at det er berre å ta kontakt for å bli med på online kurs i november og desember.

Forskning viser at tung styrketrening med 6-8 repetisjonar har størst effekt på arbeidsøkonomien innan løping. Det er likevel viktig å presisera at godt teknikk kreves for å løfta med såpass høg belastning.

Så som eg skreiv i forrige innlegg;

Bruk tid og bygg deg opp! Aldri FOR OFTE, FOR FORT eller FOR MYKJE.

Eg anbefaler derfor at du startar med ei belastning som går greit på 8-10 repetisjonar. Når du klarar same belastninga greit 12 gonger, aukar du belastninga. Etter ei stund vil du meistra sjølve øvelsen, auken i belastning og ettervirkningen av treninga. Då kan du vurdera ei belastning som du klarar ned mot 4-6 repetisjonar. Men dette tek tid. Hugs at kontinuitet over tid er viktigare enn rask framgang.

Her kjem fem forslag til øvelser der du etterkvart kan bruka ytre belasting.

Eitbeins hofteløft med motsatt trekk.

Bruk minibands/rubberbands! Hugs å bruke setemusklatur i skyvet på stambeinet. På motsatt bein brukar du hofteleddsbøyar for å trekka kne mot bryst.

Eitbeins hofteløft med motsatt trekk (frå vegg)

Du kan også bruke veggen som utgangspunkt i staden for golvet. Eller du kan plassera overkroppen/skuldrar på tvers av ein benk.

Halv sideplanke med beinløft.

Her er poenget stabilisering av hofta, og samspel mellom kjerne- og setemusklatur. Press kneet ned i golvet for å finna utgangsposisjonen. På den måten aktivere du betre setemusklaturen.

Strak sideplanke med kneløft.

Her har eg gjort forrige øvelse tyngre, ved å auka vektarmen. Her trekk eg også kneet opp mot brystet for å etterlikna eit løpesteg meir enn ved beinløftet på forrige øvelse. Viss du ikkje klara holda stabil posisjon på denne, bør du starta med halvplanken fyrst. Her kan ein også bruka minibands som belastning.

Tåhev i løpsstegsposisjon (med ekstra vekt)

Her vil eg ha tak både i djup og vanleg leggemusklatur. Hold fokus og få ein god arbeidsveg på begge leggane til ein kvar tid. Vekta kan plasserast i hendene eller på nakken. Aktiver setemusklatur slik at du får god strekk i hofta gjennom heile øvelsen.

Bulgarsk utfall eller splittbøy (med ekstra vekt)

Etter mi meining den beste styrkeøvelsen for løparar. Den inneheld balanse, koordinasjon og styrke. Det kreves heller ikkje enorme vekter for at den skal bli tung nok. Eg anbefalar eit godt lang steg for at det ikkje skal bli altfor mykje framside lår. Då får du god seteaktivering. Strekker det mykje på framside lår på bakre bein, kan du setta bakre fot på golvet som i ein splittbøy. Uansett variant, vil eg anbefala å ikkje plassera bakre fot for høgt .

Step up med (med ekstra vekt)

Alle step up- variantar er fine variantar for løpsstyrke. Dei kan gjerast rett fram som i videoen, eller sidelengs. Sidelengs krever meir balanse og stabilisering i hofta. Øvelsen kan sjølvsagt gjerast med rask rytme og fråspark i golvet. Eg likar derimot betre den rolege varianten med fokus på kontroll og styrke. Då vil eg forsøka fjerna fråspark i golvet og la beinet/foten på benken gjera all jobbinga. Ikkje len deg altfor mykje framover. Då er vekta for tung.

I tillegg til desse variantene, anbefalar eg baseøvelsar som knebøy og markløft. Lær deg god teknikk og ver tolmodig! Dette er tobeinsøvelsar som ofte krever tunge vekter. Noko ikkje alle har. Utfallsvariantar, utover bulgarske eller splittbøy som nemnt over, er også fine øvelsar å ha med i eit styrkeprogram.

Det viktigste er å gjera noko, og vintersesongen er eit ypperleg høve å starta. Bli gjerne med på onlinekurset mitt: STYRKE FOR LØPING. Oppstart i november.

STYRKEKURS FOR LØPING

Neste veka kjem neste oppdatering mot Valencia maraton. Då er eg allereie halvvegs på 12-vekersprogrammet eg har satt opp. Eg kan røpa at forrige veka gjekk veldig bra, og at starten på denne veka også er lovande. Så får me sjå utviklinga framover.

Ha ei aktiv veka!

Mvh PT-Rune

Ukategorisert

Finnes den skadefrie løparen?

av Rune Solheim

I løpet av eit langt liv som løpar, uansett nivå, vil bortimot 90 % av alle løparar ei gong oppleva avbrekk i løpinga som følgje av ein løpsrelatert skade. Men kvifor vert så mange skada, og kva kan ein gjere for å forebygge? Her er mine tips til styrkeøvingar.

For hobbyløparen betyr det ofte at ein ikkje får tilbake løpsgleden, som eg skreiv om i eit tidlegare innlegg. Kanskje føre det til at du sluttar å springa. For supermosjonisten som skal persa på ein eller annan distanse, vil skaderelaterte pausar vera den største trusselen mot å nå mål. Risikoen er så stor at det kan vera lurt å gjera tiltak for å unngå skadar. Men kvifor vert så mange skada?

Ein kan skilja mellom akutte skadar (traumer) eller skadar som dukkar opp over tid. Akutte skadar som eit overtråkk , eit fall eller liknande skal eg ikkje seia så mykje om her, men skadene som oppstår over tid er det meir interessant å sjå nærmare på.

FOR MYKJE, FOR FORT, FOR OFTE

Som oftast oppstår slike skadar som følgja av FOR MYKJE, FOR FORT, FOR OFTE. Det er sjeldan nokon vert skada av å springja ein liten tur i “feil” sko, på “feil” underlag, eller i “feil” fart. MEN dersom du spring for FOR OFTE i feil sko, FOR MYKJE på asfalt eller FOR FORT aukar mengde eller intensitet, kjem skadane etterkvart.

Løping er ein bevegelsesform med stor belastning. Derfor er det viktig at ein brukar god tid på å springja inn nye skomodeller, auke totalmengde og auke treningsintensitet. Alle endringar må skje gradvis og kontrollert. Dette er etter mi meining den aller viktigaste lærdomen for alle løparar. Følgjer du dette prinsippet er det stor sjanse for at du opplever den største nøkkelen for framgang. KONTINUITET

KREFTENE

Totalkreftene som påvirker heile kroppen ved løping, vil vera konstante. Når du endrar løpeteknikk, underlag, skomodell eller andre faktorar, vil fortsatt kreftene vera like store. Dei vil berre flytta seg rundt og utfordra nye stadar i kroppen. Andre ledd, sener og musklar vil måtte jobba hardare enn tidlegare. Dersom desse ikkje er sterke nok til å tåla den nye belastninga, vil det etterkvart koma til syne som ulike utfordringar og etterkvart skadar. Kanskje eit kranglete kne, ein sår hamstring eller ein øm akilles.

Kva skjedde då “alle” skulle springa med minimalistiske sko, etter å ha lest boka “Born to Run”? Tanken var at ein ved å landa meir naturleg på foten, ville ein unngå skadar i hofte og kne. Utfordringa var at mange gjorde endringane for raskt, noko dei færraste akillessener og leggmusklaturar var klare for. Desse områda fekk mykje større arbeidskrav som følgje av endring i belastning. Ein såg nedgang i spesielt kneskader, men ein oppblomstring av skadar i akilles og leggmusklatur. Ei påminning om at kreftene fortsatt er der, sjølv om dei vert flytta frå eit område av kroppen til eit anna. Dei som var flinke å gjera endringa veldig gradvis, er truleg dei som fortsatt spring med minimalistiske eller utan sko i dag.

PREHAB ELLER REHAB?

For å tåla belastninga kroppen vert utsatt for under løping, er det lurt å førebu kroppen på kva som ventar. Helst før du vert skada. Det fristande å kalla all styrketrening for løparar for rehab-trening. Er du flink i forkant vil du minska risikoen for ufrivillig pausar i løpinga.

Viss du likevel vert skada, vil rehabiliteringstrening ofte vera særs nyttig. Utfordringa er at du truleg treng lengre tid for å koma like langt som med prehab-trening.

STYRKEPROGRAM FOR HOBBYLØPAREN OG SUPERMOSJONISTEN

Under har eg filma nokre øvelser som du kan gjera utan utstyr. Dette er eit forslag og ingen fasit. Det er mange måtar å bli ein meir solid og langsiktig løpar på.

Hugs at litt er betre enn ingenting. Unngå FOR MYKJE, FOR FORT, FOR OFTE.

Ryggliggjande rumpeløft (bakside lår)

Rumpeløft med kneløft (bakside lår)

Eitbeins hofteløft (setemusklatur)

Tåhev i løpestegposisjon (leggar)

Halv sideplanke med beinløft (hofte og kjerne)

Strak planke med beinløft (hofte og kjerne) Denne er ein tyngre variant av forrige variant.

Sittande tåhev (djup leggmusklatur)

Planke med beinløft (kjerne og framside hofte)

Sjølvsagt finnes den skadefrie løparen. Kanskje er det deg? Viss ikkje er mitt tips å investera litt tid på styrketrening i løpet av veka. Det treng absolutt ikkje vera mykje. Kanskje 30min eller ein time. Kanskje fordelt på ein, to eller tre små økter. Jobb så lenge du klarar gode repetisjonar før du tek ein pause. Leik deg med variasjon i tid på jobbing eller antal repetisjonar. Det viktigaste er at øvelsene vert gjort, og at dei vert gjort relativt kontrollerte. Så kan mengde og utfordring auka etterkvart.

Jo mindre du har gjort til no, desto større vert framgang. Og skaderisikoen minskar dersom du tek hensyn til FOR MYKJE, FOR FORT, FOR OFTE.

Test ut! Start roleg! Ta kontakt om det er noko du lure på, eller om du vil vera med på online kurs med styrke for løparar!

Hugs dette er kun ein av mange måtar å gjera styrke trening for løparar på. Kanskje dukkar det opp fleire innlegg med andre forslag i nær framtid?

Ha ei fin treningsveka!

Ny oppdatering mot Valencia maraton kjem snart.

Ukategorisert

Valencia maraton – slik gjekk det

Veka før avreise

Reisedagbok

Den store løpsdagen

Valencia, her kjem eg

Dei to siste vekene

Veke 10

Veke 11

Neste veka

Målet

Løpet

Meir maratonførebuing

Då kan nedtellinga starta

Halvvegs til Valencia

Planen

Veke 4

Veke 5

Veke 6

Anna trening

Har du kome i gang med styrke no?

Finnes den skadefrie løparen?

Redaksjonen

Adresse

Abonnement

Få vårt nyhetsbrev

Søk på runnersworld.no

Valencia maraton – slik gjekk det

Veka før avreise

Reisedagbok

Den store løpsdagen

SISTE UTGAVE AV RUNNER’S WORLD:

Valencia, her kjem eg

Dei to siste vekene

Veke 10

Veke 11

Neste veka

Målet

Løpet

Meir maratonførebuing

Då kan nedtellinga starta

Halvvegs til Valencia

Planen

Veke 4

Veke 5

Veke 6

Anna trening

Har du kome i gang med styrke no?

Finnes den skadefrie løparen?

Redaksjonen

Adresse

Abonnement

Få vårt nyhetsbrev

Søk på runnersworld.no