Du veit aldri kva som kan hende i Paris. Forkjøling og tankar om DNS kan fort bli til fartshaldaroppdrag etterfulgt av ein krampaktig taxitur. Her er rapporten frå Paris Maraton med ASICS og Springtime.

I samarbeid med ASICS og Springtime

Treninga sidan forrige oppdatering gjekk etter planen. Det vart tre veker med god mengde og nokre fine kvalitetsøkter. Det vart blant anna gjennomført 4 x 3 km m/flyt, 5 x 3km m/flyt, 40 x 45/15 sek og 10 x 1000 m. Formen var stigande og beina hadde tålt alle langturane.

Siste veka før løpet

Planen var å trena heilt fram til løpet, utan å sleppa opp slik eg normalt brukar å gjera. Men ei veka før avreise starta halsen bli sår og brystet tetta seg til. Ikkje så rart etter 2-3 veker med sjukdom i huset. Eg testa ei hardøkt på mølla søndagen, ei veka før start. 5 x 7 min progressivt. Økta gjekk ganske greit, men formen vart ikkje betre utover veka.

Legeerklæring til Paris maraton

Torsdag måtte eg ein tur til legen for å få den obligatoriske underskrifta som trengs for å løpa Paris maraton. Han sjekka også hals, lunger og CRP. Sjølv om formen ikkje var topp, så såg det meste ok ut, og eg fekk klarsignal for å springa viss eg orka.

Etter to covid-testar var det iallfall ikkje noko som tilsa at eg ikkje skulle ta turen. Denne gongen skulle eg reisa med Springtime Travel, så det var greit å vera sikker på at smittefaren ikkje var tilstades.

Destinasjon Paris

På morgonen fredag, avreisedag, var det mykje fram og tilbake om eg skulle dra. Eg var sikker på at eg ikkje kom til å starta løpet, så spørsmålet var om eg skulle ta turen likevel. Palmehelg i strålande sol med familien eller Paris med regn, vind og ikkje maratonstart. Til slutt satte eg meg likevel i bilen og køyrte mot Asker.

Eg må innrømma at eg holdt på å snu eit par gonger på E18. Til og med då eg sto og venta på flytoget i Asker, var det nære på at eg snudde tilbake til bilen. Fyrst då toget sto der, tok eg avgjersla om å gå ombord. Aldri har eg vore så usikker på ein tur som denne gongen.

Fra dobbel til singel

Flyturen nedover gjekk fint, med podcast på øyra og halstabletter og snytepapir i sekken. Det vart litt utfordrande med trykket i hovudet ved landinga. Men ikkje verre enn at det gjekk greit.

Då eg ikkje fann nokon frå Springtime på flyplassen, vart taxi ålaina til hotellet. Der møtte eg Aina, den svenske reiseleiaren frå Springtime Travel. Ei veldig positiv og hyggelig dama, som ordna meg eit singelrom slik at eg slapp holda romkameraten min, Anders, våken med hosting heile helga.

Anders hadde vunne Paris-turen i konkurransen som Runnersworld utlyste før jul, saman med Asics og Springtime Travel. Anders skulle springa på tross av litt begrensa trening i oppkøyringa. Derfor var det greit viss han fekk sova godt nettene før løpet.

Planlegging

Fredagen varte brukt til å henta startnummer på Expoen, som låg veldig langt unna byen. Metroen brukte kring 40min kvar veg, samt at kø og henting tok like lang tid. Men etter å ha snakka med dei som henta startnummer dagen etter, så var det likevel ei klok avgjersle å gjera dette unna fredag. Dette er eit viktig punkt å tenkja på når ein skal springa eit stort maraton. Så planlegg godt og set deg inn i avstandar mellom hotell og Expo.

Sightseeing

Laurdag var eg nede å helsa på gjengen frå Springtime som skulle på morgonjogg, før dei skulle henta startnummer på Expo. Eg sto over morgonjoggen, og slappa litt av, før eg tok meg ein liten sightseeing sjølv. Med joggesko på beina. Vanlegvis står det 4-5km på planen dagen før løp. Men denne gongen vart det 12km innom Triumfbuen, Eiffeltårnet, Louvre og andre severdigheter.

Eg hadde kun sprunge 5km roleg på mølla heile veka, så derfor auka eg lengden litt for å kjenna på kroppen. Beina var tunge og hovudet endå tyngre. Men det vart ellers ein fin tur. Ingenting er som å bruka joggesko når ein skal bli kjent ein plass.

Dei siste førebuingane

Laurdag kveld var det fellesmiddag med Springtime-gjengen. Sjølvsagt pasta og eit lite glas raudvin. Raudvinen er ein tradisjon, etter å blitt gjort merksam på at Grete Waitz også pleide ta eit godt glas vin kvelden før eit maraton. Mentalt så trur eg det kan vera med på å senka skuldrene.

Tilbake på hotellrommet vart løpeklea funne fram og testa. Startnummeret feste på, og værmeldingen sjekka ei ekstra gong. 7 grader, litt regn og mykje vind var utsiktene. Ikkje akkurat drømmeforhold, uansett frisk eller mindre frisk kropp. Starten skulle gå 08.15, så det var berre å koma seg tidleg i seng, dersom det skulle vera nokon sjanse for start.

Utypisk løpsdag

Søndag morgon våkna eg etter ei ok natt søvn. Men veret utanfor frista ikkje til splittshorts og singlet. Nasen var tett, halsen litt betre, men eg var lite lysten på å springa 42,2 km.

Eg var likevel fyrstemann nede til frukosten. Der møtte eg Anders og nokre svenskar som skulle springa. Stefan hadde planar om rundt 2.55 og den andre svensken (også han heitte Anders), noko seinare pga ei forkjøling etter ei veka som løpecoach for Springtime i Portugal.

Til slutt bestemte eg meg for å følgja opp til start for å senda dei andre av gårde.

Frysepinne

Eg kledde på meg godt med kle. To langerma overdeler, under ei vindtett jakke. pannebånd, buff, vantar, lange sokkar og shorts. Eg skulle iallfall ikkje frysa på vegen opp. Oppover mot Triumfbuen kjentes kroppen blytung og eg var glad eg ikkje skulle springa.

Ved start ynskte eg Anders lukke til, og gjekk med svenskane opp til startbåsen rett bak eliten. Dei gjekk raskt inn og eg ynskte dei lukke til. Men så kom «svenske-Anders» tilbake og sa at eg måtte få med meg starten nedover Champs elysees. Han meinte også at eg kunne vera start-pacer for Stefan.

Til slutt vart eg med inn i startbåsen. 2.55 var i grunn kun litt langsommare enn eg hadde tenkt springa, før eg vart sjuk. Så 10-15 km kunne vera ei ok økt likevel. Eg hadde jo også så mykje kle på meg at eg ikkje kom til å frysa sjølv om det ikkje gjekk for fullt.

Lite planlagt start

Startskuddet gjekk og eg tok med meg Stefan utover. Han var veldig heit på grauten i starten, så eg måtte holda han att dei fyrste 5 km. Kroppen var i grunn ok. Den var mest truleg stappfull av adrenalin. Plutseleg befant den seg jo midt blant tusenvis av franskmenn i staden for på veg tilbake til hotellet. Men det viktige var at halsen kjentes ok.

Eg bestemte meg for å springa så lenge det kjentes forsvarleg fram mot halvvegs. Stefan var fortsatt ivrig, men eg klarte holda han tilbake. Noko han takka meg for etter løpet. Me hadde jamne 5km-passeringar fram til halvvegs, og passerte på 1.27.14. Ein fin start viss ein skal springa rundt 2.54-2.55.

Kroppen fungerte fortsatt ok. Eit par hosteanfall då eg tok gelane, men ellers greit. Sjølvsagt varmt, då eg fortsatt hadde alle klea på meg. Eg tok av meg jakka og knytte den rundt livet.

På eit tidspunkt kasta eg vantene til ein gjeng huslause som sat på fortauet. Usikker på kor glade dei vart for nokre sveitte vantar, men det er vel tanken som tel.

Mykje vind og brustein

I dei partia me sprang mot vinden vart det kaldt ettersom eg var gjennomblaut av dei to laga med langerma genserer. Så jakka måtte på att for å stoppa vinden. Eg ville jo ikkje bli endå meir sjuk. Som om jakka var den avgjerande faktoren når ein spring maraton søkk gjennomvåt.

Etter 23 km merka eg at eg skrudde opp farten litt, og eg ba Stefan finna sitt eige tempo og ikkje pressa for mykje før 30 km. Eg lot beina bestemma tempo utan at eg følte eg tok særleg i. Tross alt sprang eg no eit tempo 20-25 sekunder over normal maratonfart. Kun nokre sekunder etter den opprinnelege planen for nokre veker sidan.

Etter 32 km måtte eg stoppa å retta litt på pløsa på skoen og knyta om lissa. Då sprang Stefan forbi igjen. Eg sprang opp til han, og sjekka korleis det sto til. Deretter fann eg tilbake flyten og sprang mitt eige løp til mål. Trygg på at Stefan kom seg greit i mål for eigne bein.

I vindkasta var det godt å sjå mållinja utan å merka noko til den vanlege krampa som lure på slutten av eit maraton. Eg klokka inn på 2.54.47 og var nøgd med ein fin langtur og tilsynelatande ok form. Eit godt minutt etterpå kom Stefan inn.

Post maraton-krampa

Utan mobil var det greit å ha ein guide ned att til hotellet. Utfordringa var att eg byrja frysa veldig. Eg stoppa ein taxi, men etter å ha blitt stoppa av kramper på veg inn i taxien, måtte me berre la den køyra. Eg var sjanselaus på å koma meg inn i baksetet utan at krampene tok tak både i lår og legg. Truleg hadde eg sveitte litt mykje undervegs, og dermed mista litt mykje væske og mineral.

Stefan var sikker i sin sak, på vegvalg, men det viste seg fort at ein ikkje skal stola på svenskar og retningssans. Etter ei stund vart det nytt forsøk på taxi. Denne gongen kom eg meg inn i baksetet før krampa hogg til. Taxisjåføren holdt på å køyra av vegen då eg skreik til, men etter nokre pinefulle minuttar med skrik og unaturlege posisjonar i baksetet, kom me oss til hotellet.

Fyrst yte, så nyte

Resten av dagen kan oppsummerast med lang varm dusj, ein time under dyna, mykje god mat og drikke, sosialt samvær med ein god blanding fornøgde svenskar og nordmenn.

Tur med reiseselskap kan verkeleg anbefalast viss ein likar å bli kjent med likesinna løparar. Praten gjekk høgt og lenge utover kvelden, og alle verka veldig nøgde med eigen innsats.

Einaste nedturen var valg av afterrun-meny der det plutseleg låg ein klump tartar på tallerken på ein fin fransk restaurant. Sikkert vel og bra i ein annan setning, men ikkje etter eit maraton. Men det vart iallfall eit ekstra samtaleemne og ei god historie for ettertiden.

Evaluering

Erfaringa mi etter dette maratonløpet er som følgjer:

  1. Tren godt før du gjev deg ut på langtur (i dette tilfellet var grunnlaget for dårleg, allereie før sjukdomen kom siste veka).
  2. Tilpass farten etter treningsformen (bruk gjerne ein konkurranse som ei treningsøkt).
  3. Sjekk med lege viss allmenntilstanden ikkje er på topp (helsa er viktigare enn eit maraton).
  4. Følg magekjensla til ein kvar tid (noko eg ikkje gjorde her, men likevel kom greit ut av).
  5. Viss du vurdera å springa ditt fyrste maraton, reis gjerne med eit reiseselskap der du møter likesinna og lære mange triks som du kan dra nytte av på neste tur.